Studio See: 040 - Een te kleine visie: Opstanding

Door Bob O'dell op 12 maart 2019

Deze hele serie columns gaat over onderwerpen die zich bevinden op het snijvlak van de christelijke wereld en de joodse wereld. Mijn doel in elke column is om velen van jullie te laten nadenken over iets waar je misschien nog nooit eerder over nagedacht hebt!

De laatste paar columns gingen over hoe te handelen met zonden in de christelijke wereld. Vandaag beginnen we met een mini-serie over onderwerpen waarin we (als christenen) volgens mij niet helemaal verkeerd zitten, maar waar onze huidige visie gewoonweg veel te klein is. Het eerste van deze onderwerpen is: opstanding.

Bij het kiezen van dit onderwerp voel ik me als een sprinter die sprintschoenen draagt in een marathon! Met andere woorden, lieve lezers: jullie zijn niet in voor een langzame start!

Maar de reden dat ik wil beginnen met de "grote hap" van de opstanding, is vanwege de manier waarop we de vorige keer eindigden. Zeker zullen sommige lezers tegen zichzelf zeggen, zo niet rechtstreeks tegen mij, dat ik mijn eigen evangelische erfenis heb verraden door christenen te vertellen dat wij het met God recht moeten krijgen, en dat we onze Joodse broeders moeten dienen "met eerbied voor Christus", terwijl we hun zielen afstaan aan het grote onbekende dat voorbij de sluier van de dood ligt. Sommige lezers zullen zeker zeggen dat ik de bediening van het Evangelie van Christus in de steek laat zoals het mij bevolen is.

Eigenlijk heb ik in zo'n bediening juist hard gewerkt. Tot op de dag van vandaag handhaaf ik de vriendschappen met hen die het risico lopen gevangenschap of de dood te riskeren omdat zij het goede nieuws van Christus in moslimlanden delen. In 2013 heb ik gesponsord, bijgewoond en gesproken op de allereerste conferentie over het onderwerp Isa Dreams: de dromen die miljoenen moslims hebben gehad over Isa (Jezus in het Arabisch), Die op verschillende manieren aan hen verschijnt. Daarvoor hielp ik met het sponsoren van een website genaamd isadreams.org die dergelijke verhalen heeft verzameld ten behoeve van christenen en moslims die op zoek zijn naar de validatie van de dromen die ze hebben gehad. Als er vele wegen naar God zijn (ik heb het over de Vader), waarom breekt Jezus/Isa dan in het leven van mensen in de moslimwereld om hen te laten zien dat de weg naar God een pad is dat niet direct naar Hem toe gaat, maar via Isa?

Er is genoeg onderzoek gedaan naar de resultaten van deze dromen om aan te tonen dat duizenden en duizenden - zo niet miljoenen - moslims hun leven en perspectieven veranderen door deze directe ontmoetingen met Isa - het meest door dromen, maar ook geen klein aantal door directe visioenen. Een voorbeeldonderzoek in een afgelegen deel van Indonesië suggereerde dat ongeveer een op de twintig moslims zo'n epische droom had gehad: een droom die onvergetelijk is. Hoe interessant is het dus, dat het voorkomen van Jezus-dromen onder de orthodoxe Joden praktisch nihil is!

Ik geloof dat als het om Israël gaat, we over het algemeen de kracht van God onderschatten om Zijn beloften aan Zijn uitverkoren volk na te komen. De tragische geschiedenis van het christendom is dat we het "gebrek aan reactie" van Joden op de aankondiging van Jezus als de Messias hebben gezien als een altijd aanwezige aanklacht tegen hen en een aanwijzing dat God hen heeft verlaten. En toch druist deze historische vergissing in tegen wat Paulus in de Romeinenbrief moedig verkondigde:

Heel Israël zal gered worden. Romeinen 11:26a

Dit vers stuurt christelijke theologen in een spiraal om uit te leggen hoe het woord "alles" iets minder betekent dan "alles". Een oplossing waar ze zich aan vastklampen om "Israël" te definiëren als iets minder dan "alle Joden". Persoonlijk heb ik dit vers zo heftig horen ronddraaien om het te gebruiken als bewijs dat Messiasbelijdende Joden het "ware Israël" is, want alleen Messiaanse Joden zijn gered! Ik beschouw deze visie als een nieuwe draai aan het oude thema van de Vervangingstheologie, die onvermijdelijk leidt tot het vinden van een manier om de overgrote meerderheid van de Joden uit te sluiten van de beloften van God.

Anderen lezen dit vers en richten zich op de toekomstige tijd, het "zal worden gered" en definiëren het op deze manier: Alle Joden die in leven en op aarde zijn op het moment dat Jeshua aan hen geopenbaard wordt als de Messias, en in Hem geloven - die Joden zullen gered worden, maar al degenen die voor die tijd gestorven zijn, zijn verloren.

Neemt u mij niet kwalijk! Wilt u mij nu een plezier doen en naar uw horloge of een klok kijken? Realiseer je je dat op dit moment minder dan 10% van de Joden die ooit geleefd hebben op dit moment op aarde leven? Hebt u overwogen dat deze interpretatie van "heel Israël zal worden gered" 90% van de Joden tot een gebrek aan verlossing veroordeelt?

Een dergelijke interpretatie kan dat vers onmogelijk vervullen. Het is een te kleine visie.

Maar hoe verzoenen we dan als christenen de kloof? Hoe geloven wij als christenen Jezus toen Hij zei: "Niemand komt tot de Vader dan door Mij"? (Johannes 14:6), en ook de verklaring van Paulus dat "heel Israël zal worden gered".

Het antwoord is door opstanding.

Opstanding als een oplossing

Eerder in hetzelfde hoofdstuk waarin Paulus ons vertelt dat "heel Israël gered zal worden" vertelt hij ons dat onze eigen verlossing afhankelijk was van de natie Israël als geheel die Jezus niet erkent:

Door hun val echter is de zaligheid tot de heidenen gekomen. Romeinen 11:11b (HSV)

Maar met betrekking tot datgene wat nog moet komen, wijst Paulus sterk op de opstanding als hij zegt:

Want als hun verwerping verzoening voor de wereld betekent, wat betekent dan hun aanneming anders dan leven uit de doden? Romeinen 11:15 (NASB)

Wat ik zeg is dat wij christenen een pad in ons hoofd hebben uitgesleten om deze Schriften te lezen als "de kleinste vervulling" die ze mogelijkerwijs maar kunnen vervullen. Maar toch, drie verzen eerder Paulus spoort ons aan om ons de grootste vervulling voor te stellen die we mogelijk maar kunnen!

Als dan hun val voor de wereld rijkdom betekent en hun verlies rijkdom voor de heidenen, hoeveel te meer hun volheid! Romeinen 11:12 (NASB)

We worden aangespoord om groot te denken, niet klein.

Wij christenen trappen in dezelfde val uit het Oude Testament als we lezen over de Vallei van Dorre Beenderen in Ezechiël:

Hij zei tegen mij: Profeteer tegen de geest, profeteer, mensenkind! Zeg tegen de geest: Zo zegt de Heere HEERE: Geest, kom uit de vier windstreken en blaas in deze gedoden, zodat zij tot leven komen. Ik profeteerde zoals Hij mij geboden had. Toen kwam de geest in hen en zij kwamen tot leven. Zij gingen op hun voeten staan, een zeer, zeer groot leger. Ezechiël 37:9-10 (HSV)

Een vers uit deze passage staat bij de ingang van Yad Vashem, het Holocaust Memorial in Jeruzalem. Inderdaad, door de onuitsprekelijke verschrikking van de Holocaust is de natiestaat Israël weer tot leven gekomen in het land dat hen oorspronkelijk door God was gegeven: Israël. Ik heb geen enkel probleem met christenen die beweren dat dit vers in 1948 in vervulling is gegaan bij de wedergeboorte van Israël; ik heb alleen een probleem als christenen beweren dat het de enige vervulling van dit vers is!

Opnieuw is er de neiging om de Bijbel te lezen op een manier die te klein is.

Als je het leest als zijnde vervuld in de dood van zes miljoen Joden en de wedergeboorte van Israël, welk doel schrijf je dan toe aan de talloze Joden die de gaskamers van Auschwitz binnen liepen terwijl ze het Shema zongen? Is de Messias zelf, die in het Nieuwe Testament "de negenennegentig zou verlaten om die ene te redden", niet van plan zijn om degenen die de naam van Adonai in Auschwitz aanroepen te redden? De oplossing die ik zie, een oplossing die de integriteit bewaart van alles wat in de hele christelijke Bijbel geschreven staat, is de opstanding.

In het Nieuwe Testament is het Griekse woord voor opstanding 'anastasis', wat letterlijk "opstaan" of "opstanding" betekent. De allereerste verschijning van dit woord in het leven van Jeshua is vastgelegd in de woorden die over hem gesproken worden door Simeon, een toegewijde Jood in de Tempel die tegen Jozef en Maria zei:

"Zie, dit [Kind] is bestemd tot val en opstaan [anastasis] van velen in Israël". Lucas 2:34b (NASB).

De vertalers kozen in dit geval het woord 'opstaan', maar in alle andere gevallen in het Nieuwe Testament wordt anastasis vertaald als opstanding. Ik geloof dat dit vers een bevestiging is van de profetie van de opstanding van Israël zoals die in Ezechiël 37 wordt uitgesproken. De enorme menigte is zowel opgestaan als weer tot leven gekomen.

Er zou nog veel meer gezegd kunnen worden, maar mijn doel is slechts om het idee van opstanding te introduceren als een oplossing voor de lezers die in hun gedachten de middelen willen verzoenen waarmee God Zijn belofte zal houden dat "heel Israël gered zal worden". Ik ben er zeker van dat Joodse geleerden met ons van mening zouden verschillen over hoe de verlossing van het Joodse volk is en zal worden bereikt. Maar nogmaals, ik probeer Joden niet te overtuigen, ik stel opstanding voor als oplossing in de hoofden van christenen.

Er is echter één plaats waar zowel Joden als christenen het van harte mee eens zijn. In tegenstelling tot de Sadduceeërs die in het Nieuwe Testament worden beschreven, geloven de orthodoxe Joden vandaag de dag sterk in de opstanding. Het zou je kunnen verrassen om dit te leren:

Joden bidden twaalf keer per dag om de opstanding!

Binnen de 18 zegeningen van de Amidah in de Joodse gebedsdienst, is de tweede van die zegeningen over Gods Macht die als volgt vertaald kan worden:

Uw macht is eeuwig, o Heer, die de doden opwekt, krachtig in het redden, die de levenden met liefdevolle vriendelijkheid onderhoudt, die de doden met grote barmhartigheid opwekt, die ondersteunt de gevallenen, de zieken geneest, de gevangene bevrijdt en het geloof behoudt met hen die in het stof slapen. Wie is zoals U, Almachtige, en wie lijkt op U, o Koning? Wie kan de dood brengen en het leven geven en het heil doen bloeien! En trouw bent U om de doden te doen herleven. Trouw bent U, HEERE, Die de doden doet herleven.

Niet alleen wordt er vier keer om een toekomstige opstanding gebeden, maar de verlossing wordt twee keer bevestigd! De Amidah wordt in alle drie de gebedsdiensten gebeden: 's morgens, 's middags en 's avonds. Daarom wordt de opstanding minstens twaalf keer per dag door elke orthodoxe Jood verkondigd!

De profetie in Ezechiël 37 spreekt over een levensadem die over de dorre beenderen moet worden geademd. Waar komt die adem vandaan? Die komt van de vier winden. Hoewel wij christenen absoluut geloven in de opstanding van de doden, bidden wij er niet vaak voor. Aan de andere kant bidden miljoenen Joden deze zegening dagelijks over de hele wereld, en zij bidden het individueel, en fluisteren het met de zachte adem van hun mond.

Het moet door de gecombineerde gebeden van de Amidah zijn dat God de opstanding en verlossing voor Israël zal volbrengen, alsof het alle gecombineerde adems van alle gebeden zijn die ooit gebeden zijn, en die uit alle richtingen op die beenderen zullen neerdalen: de vier winden.

Het is tijd voor ons als christenen om een visie te vergroten die niet verkeerd is geweest, maar veel te klein is geweest. We moeten een grotere rol zien voor de kracht van God, die gelooft en misschien zelfs met de Joden bidt, wat ze al twaalf keer per dag bidden.

Twaalf keer per dag? Inderdaad, heel Israël zal gered worden!

Shalom.

Bron: Studio See: 040 – A View Too Small: Resurrection